Jasper van der Graaf, Zutphen 2013  

JASPER VAN DER GRAAF

Miniview door Peter Nijenhuis, november 2013

In je werk komen twee uitersten bij elkaar zo lijkt het: kalmte en beweging. Het opmerkelijke is dat het ene het andere niet verdringt. Hoe krijg je dat voor elkaar, doe je dat uit de losse hand of zitten daar allerlei computermodellen achter?
Ik maak schilderijen en muurschilderingen. Die ontwerp ik van tevoren in het klein. Ik gebruik bepaalde vormen als bron. Ik haal ook wel eens oude ontwerpen uit elkaar. Onderdelen daarvan gebruik voor nieuwe ontwerpen. Ik bewandel verschillende wegen. Ik kies voor de weg van de minste weerstand, of de onbekende weg, of de intuïtieve weg, of hoe je het maar wilt noemen. Ik ga door totdat ik het punt bereik waar een ontwerp me verrast of boeit en zo’n ontwerp in mijn ogen de basis zou kunnen zijn voor een schilderij of een muurschildering. Dan voer ik het uit. Waar het mij om gaat, is om iets voor elkaar te krijgen wat een natuurlijke, vanzelfsprekende logica lijkt te hebben, maar eigenlijk tamelijk spontaan tot stand is gekomen. Die uitstraling is niet alleen iets van het moment. Een werk moet dat ook na verloop van tijd blijven houden.

Er zit ook nog een andere ogenschijnlijke tegenspraak in je werk. Het vlak en de figuur zijn plat en abstract en je zou zeggen niet bezield van leven. Daar staat tegenover dat de figuur door een grillig verloop van zijn breedte iets plantachtigs heeft. Ik wil niet hoogdravend doen, maar zijn die dubbelzinnige suggesties van dood en leven, cultuur en natuur, iets waar je op aankoerst?
Als je wilt, zit het er allemaal in. Maar ik vertel vooral geen verhalen. Ik heb er schik in om platte kunstwerken te veroorzaken, die ik mooi en/of boeiend vind, en inhoudelijk misschien weinig tot niets prijs geven. En ik vind het daarbij super als het werk er dan in z’n niksigheid staat als een huis: groot, grafisch, ondoorgrondelijk, emotioneel en sfeerbepalend, associatief en abstract. Je kunt mijn werk omschrijven als domme, stomme, stille schilderkunst die aanwezig wil zijn en wil communiceren. Ik ben pas tevreden als het meer is geworden dan ik zelf had kunnen verzinnen.

 

Komen de kleuren rechtstreeks uit een potje of is het nog een heel gezoek en gesmeer voor je de kleur hebt zoals hij volgens jou moet zijn?

Ja, ik houd me daar behoorlijk mee bezig. Ik heb allerlei kleurstalen en kleurreferenties. Ook hier maak ik gebruik van een 'intuïtieve logica'. Hypothetisch gezien zouden goede kleuren ook prima in een potje kunnen zitten, maar mijn ervaring is dat ik uiteindelijk alles toch weer bij zit te mengen.

// http://jaspervandergraaf.blogspot.com // courtesy : www.galerierobdevries.nl //

                                                                    Grenoble 2013

Cascolab 2013

     Murals Nieuw&Meer, 250-250 cm, tentoonstelling 25+25 2013

 

Jasper van der Graaf

 

Thomas Wildner

 

 

 

 

 

 



The Bigger The Smaller galerie Rob de Vries 2013

Kunsttoepassing op glasvliesgevel 2012
Opdrachtgever: Gemeente Berkelland
Stad: Borculo
Architect: Henk Gersen IAA Architecten

Het uitgangspunt van de fusiegemeente Berkelland was om het bestaande gemeentehuis van Borculo te handhaven en een uitbreiding te realiseren. De uitbreiding bevat (flexibele) werkplekken voor de bestuurlijke en de ambtelijke organisatie. Bij het kleur- en materiaalgebruik is getracht om de nieuwbouw te verbinden met de parkachtige omgeving. Dit is gedaan door een steen te ontwikkelen in een donkergroene kleur met een boomschorseffect en lichte glans.

Het gebouw bevat diverse duurzame oplossingen. Verwarming en koeling gebeurt middels restenergie van de naastgelegen FrieslandCampina-fabriek en de kantine heeft een groen dak. Grote glasvlakken laten veel daglicht binnen, terwijl de zoninstraling wordt verminderd door overstekende geveldelen en een print van de kunstenaar Jasper van der Graaf, uitgevoerd door Saint-Gobain Glass Solutions. Deze toepassing bestaat uit een chroomkleurige zeefdruk tussen dubbel glas van een glasvliesgevelwand, en omkleedt het geometrische bouw met een organische spiegelende huid.

Architect Henk Gersen: ‘De groene baksteen, speciaal ontwikkeld voor dit gebouw, maakt het gebouw minder opvallend. Het glas zorgt er voor dat de tinten van de omgeving worden weerspiegeld. Het kunstwerk van Jasper van der Graaf met oplichtende print dat op het glas is aangebracht versterkt dit effect nog eens.’



 

 

 

    KIK Kolderveen 2013